Саяхан Алтан гадас цолоор шагнуулсан жүжигчин Ц.Ганзоригийг зайран гэдгийг олон хүн мэддэг болсон. Тэрбээр “Тайлал” нэвтрүүлэгт оролцох үеэрээ ийнхүү ярьсан юм.
“Миний хувьд уран бүтээлийн ажил өндөр байгаа. Маш их ажилтай байгаа. Бөөгийн хувьд гэх юм бол сүүлийн үед бөөгийн нэвтрүүлэгт орох дуртай болсон. Яагаад гэвэл сүүлийн үеийн залуучуудын маань хандлага өөр болсон. Нэг хэсэг бөөгийн нэр хүнд шалан дээр унасан байлаа шүү дээ.
Үздэг, хардаг лам итгэдэг хүн ч байгаа итгэдэггүй ч хүн нь байгаа. Одоо бол нэг үеэ бодвол харьцангүй ойлгодог, наанатай цаанатай болчихсон байгаа учраас өөрийн туулж өнгөрүүлсэн амьдралынхаа туршлагаас зөв талаас нь тайлбар өгье гэж сүүлийн үед бөөгийн нэвтрүүлэгт орох дуртай болоод байгаа.
Би залуу хүн байлаа. Тухайн үед бөө гэдэг чинь ховор байсан. Ламаа ээж маань их ном уншуулдаг. Би өөрөө 13 настайгаасаа тамгалагдсан хүн байхгүй юу. 13 настайдаа татаж унаж барьдаг, хий юм сонсдог. Өөрийгөө галзуурах гэж байна гэсэн ойлголттой. Тэгсэн хэрнээ эдгэчих гээд лам харгуй дээр очоод ном уншуулна. Сүсэг бол байхгүй. Бөө болтлоо ямар нэгэн шашин шүтлэг байхгүй байсан.
Хүн чинь зовлон туулаад ирэхээрээ л явна шүү дээ. Манай ээж чинь хаана сайн үздэг, хаана сайн хардаг, чулуу тавьдаг, ном уншдаг болгон дээр л дагуулж очдог. Тэр болгонд хэцүү үг сонсдог байжээ. Танай хүүхэд их богино настай юм байна гэх мэт. Тэрэндээ эвлэрчихсэн явдаг байлаа. Сүүлдээ 13 настайгаасаа унаж татахаа болиод 20 хүртлээ унадаг болсон. 25 хүрээд эхлэхээр чинь эр хүн чинь бас бор дарс энэ тэр хүртэнэ шүү дээ.
Өөрийгөө сархадчин болчих вий дээ гэж айж эмээж байдаг байсан. Тэгээд 25 хүртлээ унадаг байсан. Сархад уудаг. Уухаараа элий балай зан гаргадаг. Хамгийн гол нь өөрийгөө эдгээх зорилготой байсан. Тэгж байгаад жүжигчин Эрдэнэтогтох гээд байдаг шүү дээ. Говийн зэрэглээд тоглосон. Тэр ах маань бөө байхгүй юу. Тухайн үедээ тодроод явж байсан. Тэр их сонин юм байдаг юм. Эрдэнэтогтох ах маань нэлээн уучихсан явж байгаад кино үйлдвэрийн хашаанд би таарсан юм.
Тэгснээ хөөе нааш ир чи гээд. Ерөнхийдөө би түүнийг зайран болох гэж байгаа гэдгийг сонсчихсон байсан. Тэгсэн чинь чи их тэнгэрийн хүн байна шүү гээд тэгсэн. Тэнгэрийн хүн гэж юу гэсэн үг юм бол оо ахаа гэсэн чинь чи бол тэнгэрийн хүн биш, чи тэнгэр залгуулах хүн гэж хэлчихээд яваад өгсөн.
Яалт ч үгүй нэг багш таараад, буриад багш дээр би боссон шүү дээ. Амгалан гээд буриад багш дээр би бөө болох анхан шат руугаа орсон юм. За чи бөө болно гээд. Би ч дотроо солиорч байна гээд итгэхгүй. Тэгээд нэг удаа тоглолтоор явах болоод байж байтал чиний хонох хугацаа бол түрүүлж ирнэ, онгод чинь чамайг шахчихсан байна, чи удахгүй гэхээр нь тийм юм гэж юу байсан юм, замдаа уугиулаарай гээд арц энэ тэр гээд хамгаалах юм өгсөн юм.
Хамт яваа жүжигчдээсээ санаа зовоод. Хөдөө гарлаа үзэгчид маань үздэггүй ээ. Хүн үздэггүй. Замын баар хайгаад л. Миний суусан машины дугуй нь хагараад ерөөсөө явж өгдөггүй. За би нөгөө хэддээ хэлэхгүй бол болохгүй юм байнаа гээд хамт явсан уран бүтээлчиддээ за нэг ийм юм байгаа юм аа, ингэсэн юмаа гээд хэлсэн чинь хүүе ээ чи одоо ямар балай хүүхэд вэ өргөл мөргөлөө өргөөч хаашаа юм бэ гээд.
Тэгээд л нэг орой өргөсөн дөө. Өргөөд л эхэлсэн чинь маргаашийн суман дээр тэр өргөлөөс болсон уу үгүй бүү мэд үзэгчид үзэхээр ирсэн. Тэгээд л хөдөө сумдаар явсан чинь хүн шаваад пиг байна шүү. Тоглолт сайхан болоод л, машин тэрэг сайхан болоод л ирсэн. Бид хангалттай үзэгчидтэй тоглолтуудаа хийсэн.
Тэгээд цааш явахаа байсан. Бие ч эвгүйтээд. Шөнө унтахаар хөгшин хүн над дээр дарж унаад л, янз янзын зүүд зүүдлээд, чихэнд хий юм сонсогдох нь нэмэгдээд ёстой баларсан. Тэгсэн ашгүй учир мэддэг жүжигчин байсан болохоороо заза бид үүнээс цааш газаргүй юм байна. Больё гээд бид Сүхбаатар аймгаас тоглож байсан байхгүй юу. Тэгээд би машинаа Дорноговь аймагт 2 дугуйтай л үлдээсэн.
Явсан жолооч маань ч гэсэн сүүлдээ надаас айсан. Та нар чинь одоо ямар гээчийн улсууд вэ гээд. Хоёрхон дугуйтай үлдээгээд өөрсдөө вагоноор ирж байхдаа би эвгүйрээд яг ингээд хүн бие рүү ороод болдоггүй. За би болохоо байлаа шүү гээд вагоноосоо буугаад нөгөө багш дээрээ очоод ээ багш минь юмаа авья гээд тэгээд долоо хоногт болох ёстой юм нь болчихсон.
Хуяг дуулга энэ тэрээ зэхээд, хэнгэр зэргээ бэлдээд уул хадандаа гарсан даа. Гараад явдаг шөнө нь гэнэт сэрээд өвгөн болоод ЗА АШГҮЙ БИ ГЯЛАЙХ НЬ ДЭЭ гэж хөгшин хүн шиг дугараад ээж аав маань айгаад. Тэгээд шөнө 2 цагт багшийгаа залаад уул хад руугаа яваад эхлээд тэр хэнгэрэгийг цохиж үзээгүй хүн яах ёстой ч юм билээ. Янз янзын л юм тохиолдсон.” хэмээн ярьжээ.
Эх сурвалж: “Тайлал Нэвтрүүлэг”
